نویسنده: آزاده باقری
آنا پارک (anna park) متولد کره‌ی جنوبی است، در آکادمی هنرهای زیبای نیویورک درس خوانده و الان در بروکلین زندگی می‌کند. طراحی پوستر فیلم منک بر عهده‌ی او بوده است و همین بهانه‌ای شد تا برویم سراغ نقاشی‌هایش.
آنا در توضیح نقاشی‌هایش می‌گوید که بسیار تحت تاثیر فیلم‌های سیاه‌وسفید بوده است چراکه با حذفِ متغیر رنگ از صفحه‌ی بوم، توجه به نور یا ترکیب‌بندی بیشتر جلب می‌شود. متریال مورد استفاده‌ی او ذغال است و به خوبی از تمامی قابلیت‌های آن استفاده کرده. صورتِ نامشخص فیگورها که انگار با جاروبرقی مکیده شده‌اند و بسیار هم ترسناک به نظر می‌رسند، از نمونه‌های استفاده‌ی هوشمندانه از ذغال است.
نقاشی‌های اولیه‌ی آنا کاملا با توضیح شیفتگی‌اش در مورد فیلم‌های سیاه‌وسفید اوایل قرن بیستم جور در می‌آید اما نقاشی‌های اخیر او بیشتر شبیه عکس‌هایی‌اند که از فاصله‌ی خیلی کم از سوژه و غالبا در فضای میهمانی انداخته شده باشند. کنتراست شدید در صحنه این حس را منتقل می‌کند که دروبین فلاش هم زده است. شلوغی فضای نقاشی از تکرار فرم‌ها در تمام صفحه‌ی بوم ناشی شده است. چشم جای استراحت ندارد در صفحه می‌چرخد و می‌چرخد و باز فرم‌های جدید پیدا می‌کند. نقاشی‌های اخیرش به انتزاع می‌روند. هرقدر در متقدم‌ها می‌شد فضای اتاق و دیوارها و آدم‌هایش را از هم تمیز داد در این متاخرها همه چیز در هم پیچیده و گاهی نمی‌توان قطع به یقین گفت مثلا این فرم صورت فیگور است یا دستش یا هیچکدام.
خودش در این رابطه می‌گوید که این چهره‌های کش‌آمده که گویی دارند آب یا بهتر بگویم بخار می‌شوند، هویت من را بازگو می‌کنند که دائما در حال تغییر و با توجه به بافتاری که در آن زیست می‌کند، در خطر از بین رفتن است. توجه او به مساله‌ی هویت و این نکته که سرزمین مادری او کره‌ی جنوبی است نه آمریکا، باعث توجه منتقدان به نقاشی‌هایش شده است. آنا پارک در نمایشگاه‌های زیادی شرکت کرده و مجله‌ی معروفی همچون Juxtapoz نیز با او مصاحبه کرده است.
برای دیدن تصاویر در اندازه بزرگتر روی آنها کلیک کنید.